آقای روحانی در در همایش سراسری فرمانداران اظهاراتی بیان نمودند که نمی توان در برابر آن سکوت روا داشت. نقد قسمت های مختلف این سخنان مجال زیادی می طلبد که از حوصله خارج است. در این نوشتار مختصرا به یک قسمت از سخنان ایشان می پردازم:

"صندوق رای باید صندوقی پلاستیکی و شفاف باشد تا همه آرای درون صندوق را از دور ببینند و مقوا، پارچه، چسب و دوخته نباشد و صندوقی باشد که من ببینم که رای ام درون صندوق افتاد و دیگری نیز رای خود را ببیند." +

ظاهرا آقای روحانی فراموش کرده اند از انتخابات میاندوره ای مجلس در سال 1385 صتدوق های رأی پلاستیکی بودند. از انتخابات مجلس هشتم یعنی سال 1386 تمامی صندوق ها پلاستیکی و جدید شدند و دیگر در تمام ادوار بعدی انتخابات، صندوق مقوا، پارچه پیچ و… نداشتیم.
و صد البته ایشان مطلعند که طبق اصل اصل‏ 62 قانون اساسی، صندوق کاملا شفاف، خلاف قانون است چون رای را افشا می کند و هر کسی حق دارد رای خود را مخفی نگه دارد.

مثل اینکه برادران وزارت کشور به آقای رئیس جمهور نگفته اند صندوق ها سال هاست که دیگر مقوایی نیست. آقای روحانی هم ظاهراً فراموش کرده به صندوقی رای انداخته و رئیس جمهور شده که مقوایی نبوده است.

آقای روحانی! در عین شفافیت صندوق ها بود که دوستان شما در سال 88 رای مردم را تحمل نکردند و با بی شرمی تمام، مردمسالاری را فدای دنیای خود کردند..

سی و پنج سال است که انتخابات در سلامت کامل برگزار می شود، مگر اینکه یا کارگزاران شما دست کج داشته باشند و یا دوستان شما برای انتخابات آتی خوابی دیده باشند. آقای روحانی توجه ندارند که این اظهارات جدای از کنایه به نظام جمهوری اسلامی، کنایه به مشروعیت خودشان نیز هست. آیا در انتخابات سال 92 نیز یک سوم صندوق ها پر بوده اند؟

چقدر این اظهارات، شبیه حرف های تلخ قبل از انتخابات خرداد 88 است. کلیدواژه هایی نظیر کمیته صیانت از آرا، ناظر خارجی، دروغ، تقلب و ..